In WoonkamerOrkest nodigden Rosa van Walbeek en Annabel Schouten bezoekers van De Nacht van de Viool uit om, door de ramen van Tivoli Vredenburg heen, de stad in te kijken en luisteren. De bussen die voorbij razen, fietsers die elkaar inhalen, wandelaars, cafégangers en de ramen van huizen waarachter lichtjes branden. In deze huizen spelen mensen viool. Het luisteren naar iemand die in zijn eigen omgeving een ongehoorde muzikale ervaring heeft is het startpunt van ons onderzoek. Hoe klinkt de dagelijkse dialoog tussen de viool en zijn speler?
We zijn nieuwsgierig naar hoe het spelen van een instrument de verbinding met je innerlijk kan verdiepen, je plezier kan brengen en je persoonlijke uitdagingen laat tegenkomen. Hoe klinkt het als je iemand vanuit het brein hoort spelen en hoe klinkt het wanneer je iemand vanuit het hart speelt?
In WoonkamerOrkest brengen we de hoge eisen die we aan onszelf stellen onder de aandacht. We leven momenteel in een maatschappij waarbij bijna alles wat naar buiten gebracht wordt een eindproduct is. In dit werk vragen we van de violisten dat ze zich zeer kwetsbaar opstellen en maken we het publiek onderdeel van de weg naar het podium toe.